Mieszko I - gnieźnieński duch

Dawno temu, w czasach, gdy Polska dopiero kształtowała się jako państwo, na tronie zasiadł Mieszko I, pierwszy historyczny władca Polski. Jego mądrość i odwaga były znane daleko poza granicami kraju.  Gdy Mieszko I zmarł, w całym kraju zapanowała żałoba. Ludzie opłakiwali swojego władcę, który tak wiele dla nich uczynił. Gniezno pogrążyło się w ciszy i smutku. Jednakże spokój nie trwał długo.

Pewnej nocy, strażnicy pełniący służbę w katedrze gnieźnieńskiej, zaczęli słyszeć dziwne dźwięki dochodzące z krypt. Początkowo myśleli, że to tylko wiatr hulający po starych murach, ale dźwięki stawały się coraz głośniejsze i bardziej niepokojące. Były to odgłosy kroków, szeptów i cichych lamentów. Gdy księżyc świecił jasno na bezchmurnym niebie, jeden ze strażników zdecydował się zejść do krypt i sprawdzić, co jest źródłem tych zjawisk. Z każdym krokiem jego serce biło coraz mocniej, a dźwięki stawały się coraz wyraźniejsze. Nagle ujrzał coś, co zmroziło mu krew w żyłach - przed nim stał duch władcy.

Duch Mieszka I był postacią wysoką i majestatyczną, ubrany w królewskie szaty, z koroną na głowie. Jego oczy, choć puste, zdawały się przeszywać strażnika na wskroś. Stali tak przez chwilę, aż wreszcie duch zniknął. Nazajutrz strażnik opowiedział tę historię mieszkańcom.

Od tamtej pory, duch Mieszka I stał się symbolem opieki nad krajem i jego mieszkańcami. Ludzie wierzyli, że władca czuwa nad nimi nawet po śmierci, gotów pojawić się w chwilach największej potrzeby. Do dziś katedra gnieźnieńska i wzgórze nad miastem są miejscami, gdzie można poczuć obecność historii i legend, które kształtowały Polskę.