Celtycki ogień

Autor:
 
Celtowie uważali ogień za ziemski odpowiednik słońca. Podobnie jak słońce, ogień mógł podtrzymywać lub niszczyć życie.  Miał także moc oczyszczania. Dlatego po wygaśnięciu stosu rozsypywano popiół na polach, nawożąc ziemię.

Głównymi świętami związanymi z ogniem były Samhain i Beltaine, które dzieliły rok na czas zimowy i czas letni. Czekano, aż słońce powróci z okresowego stanu śmierci. W Beltaine na ołtarzach wygaszano stary ogień i rozpalano nowy.

Ogniska były ważnym elementem życia i czczono je zwłaszcza na północnych krańcach Europy, gdzie zimy były długie i ciemne. 

W mitologii celtyckiej większość ważnych wydarzeń rozgrywała się w święta powiązane ze śmiercią i ponownymi narodzinami. Wielka bitwa pod Magh Tuiredh pomiędzy Tuatha De Danann i Fomorianami miała miejsce w Samhain. Również w to święto Gawein opuścił dwór króla Artura i wyruszył na poszukiwanie Zielonego Rycerza. Natomiast opowieści związane z Beltaine dotyczą głównie przezwyciężenia złych mocy. W Beltaine powrócił na przykład syn Rhiannon, porwany wcześniej przez demona.


Komentarze

  1. Lightcore - Mikołaj30 września 2021 01:09

    Tak przeglądam ten blog z legendami zupełnie z przypadku, ponieważ hobbistycznie analizuję historię Słowian oraz ludów sąsiednich (na przykład właśnie Celtów), uwzględniając różne nauki (historię, etymologię - językoznastwo, genetykę, archeologię i pokrewne, co prawda dość pobieżnie, ale te legendy zdają się mieć jakoś w sobie sporo prawdy.
    Przykład skojarzeniowy:
    Samhain -podobne do nazwy Sambia (graficznie i fonetycznie) - obszaru geograficznego w okolicach Olsztyna.
    Beltaine - a to kojarzy się z Bałtami czyli ludami, żyjącymi zwłaszcza między innymi na obecnych terenach Litwy, Łotwy i Estonii, częściowo Rosji i Skandynawii i dawniej Prus...
    Jak wiadomo według najnowszych badań z powyżej wymienionych nauk wszystko się jakoś układa w sensowną całość...
    No coś w tym jest i musi być.

    Pozdrawiam,
    Mikołaj

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Copyright © bajkowyzakatek.eu 2010 - 2023. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Wszystkie treści umieszczone na stronie są chronione prawami autorskimi.
Kopiowanie, edytowanie, publikowanie i rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie bez zgody autorów jest zabronione.

Popularne posty z tego bloga

Polskie legendy: O smoku wawelskim

Autor:
Obraz
Dawno temu, gdy polskimi ziemiami rządził król Krak, w Krakowie pojawił się smok. Było to ogromne zwierzę, o zielonej skórze, długim ogonie i paszczy wypełnionej ostrymi zębami. Smok zadomowił się w jamie pod zamkiem i żądał, aby raz w tygodniu składano mu ofiarę w postaci krowy. Jeżeli nie spełniono jego zachcianki, porywał ludzi. Na mieszkańców Krakowa padł blady strach, jednak znalazło się kilku śmiałków, którzy twierdzili, że zdołają pokonać smoka. Niestety żaden z nich nie wracał z wyprawy do jamy potwora. Zarówno król, jak i poddani stracili już nadzieję na ratunek. Co tydzień stada bydła boleśnie się kurczyły, gdyż smok wymagał zawsze najdorodniejszych sztuk. Martwiono się, co będzie, gdy pożre już wszystkie krowy. Gdy wydawało się, że wszystko już stracone i lud Krakowa czeka zagłada, na dworze Kraka pojawił się ubogi szewczyk.  - Panie mój, myślę, że jestem w stanie pokonać dręczącego Was smoka - zwrócił się do króla, nisko się kłaniając. W królewskiej sali
Czytaj więcej

Polskie legendy: Wars i Sawa

Autor:
Obraz
Dawno temu Polskę pokrywała nieprzebyta puszcza, pełna dzikiej zwierzyny, a ludzie mieszkali w maleńkich osadach. W jednej z nich, na brzegu Wisły, mieszkał młody rybak Wars. Był bardzo pracowity i sam zbudował łódź, a także cierpliwie wiązał rybackie sieci. A ponieważ szczęście mu sprzyjało, zawsze wracał z połowu z siecią pełną ryb. Wars bardzo lubił spędzać czas na wodzie i z radością wsłuchiwać się w śpiew ptaków. Jednak najbardziej fascynowały go nocne wyprawy, gdy panował niezwykły spokój, a księżyc odbijał się w wodach Wisły srebrzystym blaskiem. Pewnej nocy, gdy jak zwykle zepchnął łódź na wodę i zarzucił sieci, spośród wzburzonej wody wynurzyła się przepiękna dziewczyna. Rybak zamarł z zachwytu i wpatrywał się zdumiony, gdyż dziewczyna miała długie, złociste włosy, wielkie niebieskie oczy i... rybi ogon, pokryty srebrzystą łuską! Wars nie mógł uwierzyć własnym oczom, po chwili jednak przypomniał sobie opowieści, które słyszał w dzieciństwie - to była syrena! Nagle syre
Czytaj więcej

Polskie legendy: Piast Kołodziej

Autor:
Obraz
Możesz też obejrzeć historię Piasta Kołodzieja i jego syna Ziemowita na YouTube. Gdy ziemiami polskimi rządził książę Popiel, w wiosce nieopodal Kruszwicy mieszkał kołodziej Piast. Razem z żoną Rzepichą żyli sobie spokojnie, wychowywali dzieci, hodowali pszczoły i uprawiali ziemie. Piast pracował również w swoim fachu - wyrabiał wozy.  Zbliżały się postrzyżyny najstarszego syna Piasta, który właśnie skończył siedem lat. Była to niezwykła uroczystość, w czasie której chłopiec przechodził spod opieki matki pod opiekę ojca. Symbolicznie obcinano mu wtedy długie włosy i nadawano imię. Kiedy rozpoczęła się uczta wydana przez Piasta z okazji postrzyżyn syna, pojawiło się niespodziewanie dwóch nieznajomych wędrowców. Ubrani byli w płócienne szaty, które pokrywał kurz, a oni samo wyglądali na bardzo zmęczonych.  - Witajcie, dobrzy ludzie - odezwał się jeden z nich. - Wędrujemy już długo, a jeszcze daleka droga przed nami. Pozwólcie nam odpocząć i się posilić. Prosiliśmy o pomoc
Czytaj więcej