Polskie legendy: Kłosy zboża
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs8D6tgJkLES2zL0_Ef1K5-V8yIqz_pZ_2ZDvL_ootugAKLSeMsgnsr6KmSksRpmPop9RkeiIFWvE_oUDv0ygGENDSgkSU6TmddMsU2pm4Egj55xW8yqBcH1orEkaJZNA4JpahitJB-r4/s320/IMG_20130711_230711.jpg)
Rozgniewał się wreszcie Bóg i postanowił ukarać ludzi. Zesłał na ziemię deszcz, który padał przez wiele dni. Tak się złożyło, że był to czas żniw, a ponieważ woda zalewała kłosy aż po same czubki, nad ludźmi zawisło widmo głodu.
Wtedy Matka Boska zlitowała się i wraz z deszczem spłynęła na ziemię. Pociągnęła za kłosy zbóż, wyciągając je nieco nad wodę i poprosiła Boga, aby choć tyle zostawił dla ludzi. Jej próśba została wysłuchana, woda wsiąkła w ziemię, lecz od tamtej pory ziarno w zbożach znajduje się tylko w niewielkich kłosach na samym czubku źdźbła.
Komentarze
Prześlij komentarz